Wilsverklaringen zonder dat er sprake is van ziekte, zijn een niet meer weg te denken fenomeen in de huisartspraktijk geworden. Toch roept dit vaak een gevoel van onbehagen op bij artsen. In dit artikel wordt vanuit een wijsgerig perspectief getracht meer zicht te krijgen op de dilemma's die daarbij een rol spelen. Begrippen als autonomie, de moderne dood en conflict van plichten hebben hun specifieke betekenis in een medisch ethische traditie. Verheldering van de begrippen en hun specifieke context kunnen een steun betekenen voor artsen in de omgang met de wil van de patiënt en hun eigen gevoelens.