Plotseling stond hij op de stoep, jeugdvriend Henny: ‘Ik ben een beetje dement, maar dat is niet zo erg, hoor! Daar weet je later toch niks meer van.’ Het was het begin van een hernieuwde vriendschap: ‘De vertrouwdheid blijft, daar heb je maar weinig woorden voor nodig.’ Maar voor John Peters was het ook een indringende confrontatie met dementie.