“Ik wilde geen hulp. Ik was veertien en wie wil er dan hulp? Maar ik begreep ook wel dat het zo niet kon doorgaan. Toen ik voor gesprekken naar de polikliniek moest, vond ik het al lang best dat ik een uur weg mocht van school. Ik was heel somber, deed mezelf pijn en wist niet wat ik moest doen om me beter te voelen.