Geven huisartsen aan dementerende patiënten en hun verzorgers de juiste informatie?Een prospectief observationeel onderzoek

Van Hout HP, Vernooij-Dassen MJ, Jansen DA, Stalman WA. Geven huisartsen aan dementerende patiënten en hun verzorgers de juiste informatie? Een prospectief observationeel onderzoek. Huisarts Wet 2007;50(6):253-8. Achtergrond Veel professionele zorgverleners voelen schroom om dementerende patiënten met de diagnose te confronteren. Wij wilden weten hoe vaak de huisarts patiënten bij wie hij dementie vermoedt de diagnose meedeelt, en hoe vaak hij het aan hun verzorgers vertelt. Daarnaast onderzochten wij hoe vaak die diagnose juist was, en hoe vaak onjuist. Methode Wij voerden een prospectief observationeel onderzoek uit. Wij gaven 64 huisartsen de instructie om gedurende de onderzoeksperiode de NHG-Standaard Dementie toe te passen bij alle patiënten van 55 jaar en ouder bij wie zij voor het eerst dementie vermoedden, en deze patiënten vervolgens te verwijzen naar een multidisciplinaire geheugenpolikliniek die als diagnostische standaard fungeerde. Zowel de huisartsen als het team van de geheugenpolikliniek legden hun bevindingen en handelingen vast op een tevoren opgesteld standaardformulier. Resultaten In totaal registreerden de huisartsen 107 mogelijke gevallen van dementie. Bij 82 patiënten was de verzorger meegekomen. Bij nadere beoordeling achtten zij dementie aanwezig bij 69 personen, afwezig bij 29 personen en onzeker bij 9 personen. In de meeste gevallen was de diagnose van de huisarts juist; een onjuiste diagnose kregen twee mensen die volgens de geheugenpolikliniek niet aan dementie leden en twee mensen die er juist wel aan leden. De huisartsen deelden de diagnose mee aan 42% van de mensen met waarschijnlijke dementie en aan 74% van de verzorgers. Meestal vroegen zij wel naar de ervaringen van de verzorgers, maar in minder dan de helft van de gevallen gaven zij gericht advies. Alleen als de dementie tamelijk ernstig was, waren de huisartsen wat mededeelzamer, maar tegenover de patiënten vertoonden zij een veel grotere schroom om de diagnose mee te delen dan tegenover hun verzorgers. Conclusie Huisartsen bejegenen patiënten met een beginnende dementie en hun verzorgers ambivalent. Zij laten de patiënten vaak in onwetendheid maar brengen de mantelzorgers meestal wel op de hoogte. De diagnosemededelingen waren in de meeste gevallen juist.